تبادل
لینک هوشمند
موراتا ، وایکینگ
تاریخ
خودش گویاست . در کوندومینا ، سانچیس بود که پیروزی 1-0 را زد . در
کارانزا ، بوتراگوئنو این کار را کرد . مقابل اتلتیکو ، رائول اسطوره ای در
برنابئو برای اولین بار گل زد . این بار هم این فیلم فوق العاده ، چیز
جیدید نیست . بازیکنان آکادمی در چمن سبز عشقی که به رئال مادرید دارند را
معنا می کنند ، یعنی چیزی که در صبح های سرد زمین تمرین یاد گرفته اند .
رویاهایی را که در تمامی این سالها پرورانده اند و همیشه تردیدی میان
ناموفقیت و رسیدن به خانه بوده را بالاخره باید جایی فریاد بزنند . محصول
آکادمی رئال مادرید ، بدون این که توقعی داشته باشد همیشه وظایفش را انجام
می دهد . او منتظر فرصتش می ماند ، فرصتی که شاید هرگز به او نرسد . او
امیدوار است که بالاخره روزی درها به رویش باز شود و حتی اگر شد هشت دقیقه
بازی کند و کارش را انام دهد . حالا نوبت موراتا بود که یک ضربه سر جادویی
بزند . آخرین شوالیه ای که افتخار ثبت در تاریخ رئال را پیدا کرده است .
هیچ کس و هیچ چیز نمی تواند آکادمی را لکه دار کند . دو هفته پیش ، شمار
قلیلی از مادریدیسموها می گفتند که انتقادات مورینیو درست بوده است و
آکادمی رئال " بی ارزش " است و مربی می داند که چه می گوید . احتمالا آنها
دیشب ناراحت شدند و خوابیدند . سفیدها حالا بیش از همیشه مطمئن هستند که
هرگز نمی تشود به این بچه ها تردید کرد . مهم این است که مورینیو ، یک مربی
بی همتا و درجه یک توانست مشاهده کند که یک بازیکن جوان می تواند تیم را
از بحران خارج کند . آلوارو ماموریت بزرگش را به پایان رساند . به زمین آمد
و در مرداب سیوتات ، نتیجه را 1-2 کرد . آدان و ناچو را بغل کرد تا به
نوعی آکادمی را بغل کرده باشد . باید به این بچه ها افتخار کرد .
شب قهرمانان
اما
درخشش موراتا با شماره 28 در زمین گل آلود سیوداد ، تنها نکته بازی دیشب
نبود . بلکه همه بازیکنان رئال جسورانه بازی کردند . همه در مقابل ضد
فوتبال بازیکنانی نظیر داوید ناوارو و بایستروس با شجاعت مقاومت کردند .
اولین قربانی این صحنه ا ، کریستیانو بود ، کسی که در غیاب هیگوائین و
بنزما مهاجم نوک شده بود و با یک ضربه آرنج وحشیانه و غیر قابل توجیه به او
حمله شد . ستاره پرتغالی اما واکنشی را داشت که نشان داد چرا لیاقت توپ
توپ طلا را دارد . او مردانه واکنش داد . با وجود درد چشمی که کاسه خون شده
بود ، توانست که تیمش را جلو بیاندازد و نتیجه را 1-0 کند . گلی که شاید
شماره 7 باید آن را تقدیم به خوانیتیو اسطوره ای می کرد ، کسی که شنبه باید
58 ساله می شد و همچنان یادش در قلب مادریدیسموهاست . بین دو نیمه با توجه
به خطرناک شدن وضعیتش باید زمین را ترک می کرد . کریستیانو ، عشق و تعصب
را معنا کرد ...
مونیز
وضعیت تاسف بار داوری جایی برای حرف باقی
نمی گذارد . او در پامپلونا نگذاشت بارسا ببازد . گلی را سالم اعلام کرد که
هم الکسیس و هم مسی در آن در آفساید بودند و پونیال را اخراج کرد . دیشب
هم او نه ناوارو را اخراج کرد و نه بایستروس را . کمکش گل آفساید لوانته را
ندید و تازه جالب این جاست که بازیکنان لوانته توقعشان هنوز بیش از این
است ...
------------------------------------
توماس رونکرو - سردبیر آس
نظرات شما عزیزان:
آمار
وب سایت:
