یکشنبه در آرژانتین ، روز مادر بود . دایانا هرناندز ، مادر آنخل دی ماریا در این باره می گوید :" با هم جشن گرفتیم اما جای آنخلیتو خالی بود . به و افتخار می کنم . می دانم که در رئال مادرید خوب کار می کند . او از بچگی پر جنب و جوش بود و آرام و قرار نداشت . دکتر گفت :" این بچه باید کمی ورزش کند تا آرام تر شود . در ابتدا می خواستیم کاراته کا شود اما در نهایت او را به فوتبال فرستادیم . " 
دایانا در مورد کودکی ال فیدئو می گوید :" همسایه ها او را می دیدند و به ما می گفتند : "آنخل چقدر خوب بازی می کند " راستش به دوران فوتبالش افتخار می کنیم . " 
دی ماریا در معدن به پدرش هم کمک می کرد :" همسرم او را می برد تا کیسه های بیل را حمل کند . کیسه ها سنگین نبودند اما وقتی پدرش دور می شد ، می رفتم و به آنخل کمک می کردم . او سر تا پا زغال می شد . " 
او ادامه می دهد :" خیلی خجالبتی است ، مثل خودم . گاهی به او می گویم بیشتر مصاحبه کن اما خجالت می کشد . اما حالا بیشتر حرف می زند . البته غیرصمیمی و خودخواه نیست اما خجالت نیست . او به من می گوید :" مامان ، من فقط بازی کردن را می خواهم . " 
دایانا هوادار شماره یک پسرش است :" همه پیراهن هایش را دارم و یک موزه خانوادگی ساخته ام . بازیهایش را از دست نمی دهم و البته خیلی سارتس می گیرم . وقتی خسته می شود یا تکل روی پایش می زنند نگران می شوند . وقتی خسته است ، می خندد اما من می گوید :" مامان موز بخور سرحال شوی . " چیز دیگری نمی توانم بخواهم . "